DELİREBİLME YETİSİ (Aftermath)

1

Dinle sözümü:"Aşağısı yukarıya benzer."

Bir zamanlar kalptir cehennemde taş diye gördüğün;

Cennetin basamaklarını çıkarken ayağına takılır,

Sonsuza dek kalburüstü yuvarlanırken anlarsın:

O merdivene tersten yazılmış ucube şeydir şiir.

*             *             *

Tanrı yarattığına şirk koşmuş birken iki olmuşuz

Bir mizantropi daha doğurur araf kuyusuna her kadın,

Ancak kobay ruhlar ve edilgenlik üzere işler zaman,

Bir gözyaşı damlasında suyun mutlak şekli vardır

Ve delirebilme yetisi yok olunca akıl baştan gider asıl.

*             *             *

Umudu soluk boruna kaçmadan öksür[ağzında sindir]

Ve hakikatin sevgiyle türbanlandığını gör.

Bırak sağ kolunu sarsın serpentin parıldayan ışığı,

Düz bir çölde birdenbire arkanda hissettiğin dost

Ki deniz kıyısına koşarken bulduğun vahadır o.

2

İçi güneş görmemiş kitaplara ayraç, dökülen kirpiklerce

Rahime giden ayak izlerindeki yarım kalan elmanın hüznü

Bilmem önündeki ağaç mı kapatır manzarayı, gözlerin mi

Rüyanda mırıldanır esas fallus, kasedeki kuyruk sokumu

Ölümün seyir defterindeki sonsuzu bekleyenler listesini.

3

Siyah açan lotusun deminden tat ve şahit ol

Gövdemizden arşa püskürttüğümüz deryada yüzmeyen

Onlarca gönle; bağrımızda türettiğimiz minyatür cennet

Tırnaklarımızla açtığımız sergilemeye ve bütün o silikleşmiş

İlah portreleri, insandan kefen biçtiğimiz, orta sütundaki.

4

Zamanın ötesinden gelen mektuplar, imzasız ve lirik

Okuyanda kilitte kırılmış anahtarın talihi, zeytinliğinde öğleğin

Ki yoktur kapı, bekçinin gölgesinde aralık gördüğü

Açmaya ruhunu satar, beklemez son mektupla geleni:

Ufukta doludizgin, beyaz at üzerindeki çıplak dördüncü.



                                                                         Spring - 2016